مجله ی اول

 بچه ها این شعر پشت جلد چاپ میشه نظر بدید... 

من ز بغض خود شکست خورده ام 

 اعتراف کردم آنچه گفت , گفتم و رها شدم 

 « من زبغض خود شکست خورده ام » , بگو رها شوی ... 

 گفتم و رها شدم .  

غم چه خنده دار بود آن زمان که گفتمش شکست خورده ام ؛ 

 خنده دارتر شدم ,  

شکست غم که جای خنده بود 

 بغض من شکست و غم شکست و عالمی که خنده زد به ما 

 خود خمار خنده های غم فزای بود ... 

 غم همیشه در گدایی توجه است 

 مدّعی و در کمین ... 

مدّعی سرسریر آنچه زندگیست ؛  

در کمین فتح قصر قلب و قلب قصر فتح راه آزادگیست.  

ولی شکست غم که خنده دار بود شکستن کسی ز بغض خود . 

 باور کسی نشد برون . 

 شکست غم شکست و من رها شدم . 

 شکستنش به راحتی خنده دار بودن است .  

به راحتی آفرید بیستون ... 

 ولی اگر شکست ساده است به سادگی راحتی !  

توجهش نکن توجهش نکن بخند و از رهی سوای او رها گذر  

رها گذر که غم رهایی تورا نشانه میکند . 

 و گر رهایی از تنی جدا شود , 

 مرده است  

سنگ و خاک  

مرگ او فرا رسیده است و مرده است ...